Κριτική του βιβλίου από apostaktirio.gr!

Το πρώτο μυθιστόρημα του Βαγγέλη Νάστου, από το Αμύνταιο της Φλώρινας, έχει τίτλο «Τυχερά μονοπάτια». Πρόκειται ουσιαστικά για ένα θρίλερ, γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, που διαδραματίζεται στην ευρύτερη περιοχή της Φλώρινας και της Θεσσαλονίκης. Ο πρωταγωνιστής συγγραφέας Νίκος Αυξεντίου μπλέκει σε ένα περίεργο μεταφυσικό παιχνίδι προκειμένου να σώσει την αγαπημένη του Χριστίνα. Κι ενώ εκείνη ακροβατεί ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, ο ήρωας δίνει τον δικό του αγώνα δρόμου για ν’ αλλάξει γεγονότα που έγιναν στο… παρελθόν. Η λύση του προβλήματος εξαρτάται από το αίσιο τέλος της απαγωγής της συζύγου ενός επιφανούς άνδρα της Θεσσαλονίκης…

Ο τρόπος αφήγησης είναι πολύ προσεγμένος, με γλώσσα που ρέει ανεμπόδιστα και με αρκετές δόσεις χιούμορ, που δίνουν στο κείμενο έναν ανάλαφρο τόνο. Συχνή η χρήση της «ατάκας» που δεν επιτρέπει στον αναγνώστη να μην χαμογελάσει. Όπου όμως χρειαστεί, ο συγγραφέας γίνεται σοβαρός, μεταδίδει αγωνία και δημιουργεί στιγμές πόνου. Το μεταφυσικό στοιχείο λαμβάνει καίριο ρόλο στην υπόθεση, καθώς μέσω των ονείρων το σκηνικό μεταβιβάζεται σε μια άλλη διάσταση. Μα κάθε επίμαχο σημείο δείχνει την αντίστοιχη ευφυΐα του συγγραφέα, ο οποίος βλέπει και αφουγκράζεται τα πάντα γύρω του και τα χρησιμοποιεί όπου κρίνει πως είναι αναγκαίο. Η περιήγηση στο διάκενο ανάμεσα στον κόσμο των νεκρών και των ζωντανών θυμίζει το καθαρτήριο του Δάντη, αλλά με εντελώς διαφορετική προσέγγιση.

Αυτό το μυθιστόρημα τα έχει όλα. Σατιρίζει την ποιότητα των γνωστών πρωινάδικων, σχολιάζει αυτούς που πηγαίνουν με τα νερά του συστήματος, αυτούς που πασχίζουν να γαντζωθούν στην εξουσία αλλά και αυτούς που έχοντας την ισχύ και τον πλούτο συμπεριφέρονται στους άλλους σα να είναι σκουπίδια.

Αν θα συμπεριλάμβανα στον σχολιασμό μου κάποιο στοιχείο που να μην ταίριαζε στην αισθητική μου, αυτό θα ήταν η έλλειψη αληθοφάνειας σε ορισμένα κρίσιμα σημεία, που η εξέλιξή τους δεν με έπεισε και είχαν μάλλον μια πιο παιδική προσέγγιση. Υπάρχουν επίσης και κάποιες ανακρίβειες, όπου δεν συμβαδίζει η ημερομηνία με την πραγματικότητα, αλλά αυτές είναι αμελητέες.

Γεγονός είναι πως ο Βαγγέλης Νάστος έχει όλα τα εφόδια να γίνει ένας πολύ καλός συγγραφέας. Φρεσκάδα, αυτοπεποίθηση, εξυπνάδα και καθαρό μυαλό. Κλείνοντας θέλω να συμπληρώσω πως μου άρεσε η χρήση αρκετών βιογραφικών του στοιχείων αλλά και η αναφορά σε όλες αυτές τις περιοχές της Θεσσαλονίκης, που τις γνωρίζω κυριολεκτικά σπιθαμή προς σπιθαμή και έκανε την ανάγνωσή μου πιο ευχάριστη. Λοιπόν, Βαγγέλη Νάστο με χαρά θα περιμένουμε την συγγραφική σου συνέχεια…

Αλέξανδρος Ακριτίδης

Λογοτέχνης - Απόφοιτος Ανθρωπιστικών Σπουδών

Είπαν για το βιβλίο...

Ζωή Αλληλόμη:

Ξεκίνησα σήμερα να διαβάζω το βιβλίο και μέσα σε 2 ώρες έχω ήδη διαβάσει τα 4 πρώτα κεφάλαια. Οφείλω να ομολογήσω οτι έχω ενθουσιαστεί και συγκινηθεί ταυτόχρονα... Με την εξυπνάδα σου, έπλασες μια φανταστική και τόσο όμορφη ιστορία... Έχεις τρομερό ταλέντο!! Δεν με εκπλήσσει βέβαια αυτό που διαβάζω, γιατί δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από εσένα!!! Είναι πραγματικά ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα κι ανυπομονώ να μάθω την συνέχεια....! Ελπίζω να'χει τεράστια επιτυχία αυτή η απόπειρά σου άν και γι'αυτό είμαι σχεδόν σίγουρη!!!

Είπαν για το βιβλίο...

Νίκος Κούτσικος:


Μπράβο, μπράβο, μπράβο! Το τελείωσα και πραγματικά είναι τέλειο! Ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτά των "μεγάλων εκδοτικών οίκων". Εύγε ρε Βάγγο! Δεν έχω λόγια. Ωραία γραφή, ολοκληρωμένη ιστορία, φανταστική γραφή, ένταση, τα κλασικά χαζοαστειάκια σου, είναι απλά Σούπερ! Δεν έχω άλλα να πω. Φιλαράκι μου, απλά περιμένουμε το σενάριό του για την ταινία και φυσικά...το επόμενο!

Είπαν για το βιβλίο...

Φανή Ζαφειρίδου:


Χθες βράδυ τελειωσα το βιβλιο σου...10000000 συγχαρητήρια!! Μου άρεσε πολύ η ιστορία, η πλοκή, το θέμα..Μου άρεσε επίσης που χρησιμοποίησες το Αμύνταιο και τη Φλώρινα... Με κράτησε "στην τσίτα" το μυθιστόρημα...κι ειδικότερα το 2ο μέρος!

Θα ήθελα πάντως (εντελώς προσωπική άποψη) να έδινες λίγο χρόνο και χώρο παραπάνω στην ανάπτυξη της σχέσης των δύο ηρώων για να καταλάβουμε για ποιο λόγο η Χριστίνα ήταν τόσο σημαντική για τον Νίκο!!! Ανυπομονώ για το επόμενο!!!

Εκτεταμένα στιγμιότυπα από την παρουσίαση του βιβλίου "Τυχερά Μονοπάτια"

http://www.youtube.com/watch?v=HcMI-jWOw5A&feature=player_embedded

Μια πρώτη γεύση από τη χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου!

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=FvvuXRlGhEw

Ο Βαγγέλης Νάστος μιλάει για τα "Τυχερά Μονοπάτια"

Είπαν για το βιβλίο...

Ρεβέκκα Πετσανίδου:


Από τη μυστηριώδη εμφάνιση του εξώφυλλου ο συγγραφέας, μας παραπέμπει στη μυστηριώδη ιστορία του, που εκτυλίσσεται εναλλάσσοντας συνεχώς τα σκηνικά και τα πρόσωπα. Η ευκολία ανάγνωσης του μυθιστορήματος έγκειται στην προσεγμένη χρήση του λεξιλογίου, δείχνοντας έτσι την ικανότητα του δημιουργού να ξεδιπλώνει καταλλήλως τις σκέψεις του... Σε κάποια σημεία, ομολογώ, η πλοκή δείχνει να είναι φαινομενική, χωρίς ωστόσο να χαλάει την πρωτοτυπία της! Ο καθένας μας λοιπόν, ας τολμήσει να περπατήσει στα δικά του τυχερά μονοπάτια...

Είπαν για το βιβλίο...

Πασχάλης Λυπίτκας:

Εξαιρετικό βιβλίο! Η πλοκή με κράτησε σε αγωνία μέχρι τέλους και οι ώρες που χρειάστηκαν για να το ολοκληρώσω κύλησαν ευχάριστα. Η αλήθεια είναι πως δε συνηθίζω να διαβάζω βιβλία κι αυτό το ξεκίνησα περισσότερο από υποχρέωση αλλά στη συνέχεια με παρέσυρε και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Συγχαρητήρια και περιμένουμε με αγωνία και το δεύτερο!

Mέσα απ' τα "Τυχερά Μονοπάτια", o Βαγγέλης Νάστος συναντά το PRESS-GR...

...κι απαντά 

στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ

(Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης)

Γεννήθηκε στη Φλώρινα, το 1984. Το 2001, αποφοιτά από το Ενιαίο Λύκειο Αμυνταίου και συνεχίζει τις σπουδές του στο Τμήμα Χημείας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Αν κι από μικρός ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και τη μουσική, μετά την ενηλικίωσή του γρήγορα κατάλαβε πως αυτό που τον γέμιζε περισσότερο ήταν η συγγραφή. Η ιδέα μιας όμορφης ιστορίας αναζωπύρωσε τη φλόγα που σιγόκαιγε μέσα του και κατά καιρούς τον οδηγούσε να γράφει μικρά διηγήματα, και μέρες μετά, χαμένος ανάμεσα σε αράδες από λέξεις συνειδητοποιούσε με χαρά ότι αυτό ήταν που πάντα ήθελε να κάνει.
Το μυθιστόρημα «Tυχερά Mονοπάτια», από τις Εκδόσεις iWrite (2012), είναι ο καρπός ενός αξέχαστου ταξιδιού γεμάτου έμπνευση και δημιουργικότητα που ήδη αναπολεί με νοσταλγία.

Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι; 
Ένα αυθόρμητο χαμόγελο

Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί; 
Η χαρούμενη αίσθηση ότι θα κάνω όλα όσα σκέφτομαι
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια; 
Χθες βράδυ. Μια μαθήτριά μου, ένα γλυκύτατο κοριτσάκι 12 χρονών, μου δήλωσε με απόλυτη σοβαρότητα ότι σταματάει να ασχολείται με τα μαθηματικά, γιατί αποφάσισε πως όταν μεγαλώσει θα ανοίξει γραφείο τελετών.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι; 
Η αισιοδοξία. Στις μέρες μας δυστυχώς έχει χαθεί κι όχι άδικα. Αλλά όταν προσπαθείς να βλέπεις τη θετική πλευρά των πραγμάτων, ανεβαίνεις ψυχολογικά και παίρνεις δύναμη για τη συνέχεια, όσο δύσκολη κι αν είναι.
Το βασικό ελάττωμά σου; 
Ο εγωισμός.
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια; 
Σε όσα δεν έχω κάνει εγώ.
Η τελευταία φορά που έκλαψες; 
Όταν έπιασα στα χέρια μου το πρώτο μου βιβλίο
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο; 
Μ.Κ. Gandhi. Μπορεί ο στόχος του, να στεγνώσει κάθε δάκρυ από κάθε μάτι να είναι ουτοπικός, αλλά ακόμα κι ένας άνθρωπος να αισθανθεί πιο όμορφα εξαιτίας μας θα δικαίωνε την προσπάθεια

Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα; 
Όσοι καταφέρνουν στις παρούσες συνθήκες να πετυχαίνουν το όνειρό τους
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε; 
Η λευκή κορδέλα του Μίκαελ Χάνεκε. Μια ταινία που σε στοιχειώνει για μέρες
Το αγαπημένο σου ταξίδι; 
Στο Σάλτσμπουργκ. Η ευτυχία έχει τη μελωδία της
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς; 
Jo Nesbo για την άψογα δομημένη πλοκή, David Lodge, Malcolm Bradbury για το λεπτό τους χιούμορ, Jean Claude Izzo γιατί με ταξιδεύει
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα; 
Την ευγένεια. Και δυστυχώς στις μέρες μας είναι δυσεύρετη.
…Και σε μια γυναίκα; 
Την παιδικότητα. Επίσης δυσεύρετη στις μέρες μας.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης; 
Ο J. S. Bach. Το ρυάκι που έγινε ωκεανός, σύμφωνα με το λογοπαίγνιο του Μπετόβεν για το όνομά του (bach= ρυάκι) και παρέσυρε τα πάντα στο διάβα του, χωρίς να αφήσει ανεπηρέαστο σχεδόν κανέναν από τους μεταγενέστερους συνθέτες του 20ου αιώνα

Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους; 
Διαφορετικό κάθε φορά
Το βιβλίο που σε σημάδεψε; 
Ο Κόμης Μοντεκρίστο. Γιατί με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι η δικαίωση είναι φτιαγμένη από αναμονή και ελπίδα
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος; 
Rene Magritte. Ένας πανέξυπνος ζωγράφος που σκεφτόταν “σαν να μη σκέφτηκε ποτέ κανείς πριν από αυτόν”
Το αγαπημένο σου χρώμα; 
Το ανοιχτό γαλάζιο
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου; 
Το ότι διατήρησα ζωντανές τις παιδικές μου φιλίες
Το αγαπημένο σου ποτό; 
Το γάλα με κακάο
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο; 
Που δεν μίλησα για πράγματα που με έχουν ενοχλήσει

Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα; 
Την τσιγκουνιά. Και δεν αναφέρομαι στην οικονομική της έκφανση. Η τσιγκουνιά των συναισθημάτων είναι αυτή που με εκνευρίζει. Τα διάφορα συναισθήματα που νιώθουμε κατά καιρούς, επιλέγουμε ανεξήγητα ολοένα και συχνότερα, να τα κρατάμε κλεισμένα σε ένα «κουτάκι» της ψυχής μας και να μην τα εκφράζουμε σχεδόν ποτέ…
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία; 
Η γραφή. Με γεμίζει. Νιώθω ότι έχω δυνάμεις. Ότι μπορώ να υλοποιήσω τα όνειρα μου, αν παθιάζομαι μαζί τους.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου; 
Η φθορά.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα; 
Το ψέμα δεν ανήκει στις επιλογές μου
Ποιο είναι το μότο σου; 
«Διαβήκαμε αήττητοι γιατί διαβήκαμε προσπαθώντας»
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις; 
Σε μια αγαπημένη αγκαλιά
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει; 
Επιτέλους…
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό; 
Διαύγειας, υποθέτω

Είπαν για το βιβλίο...

Κατερίνα Ταουσάνη:

Χθες ξεκίνησα το βιβλίο και σήμερα το τελείωσα..πολυ αγωνία... μου άρεσε πάρα πολύ.... αυτό θα είχε κ επιτυχία αν γινόταν σίριαλ.... Συγχαρητήρια κ πάλι.... Ελπίζω να μην σταματήσεις εδώ και να συνεχίσεις να γράφεις....!

Είπαν για το βιβλίο...

Ελένη Μπασούρη:

Η εξαιρετική αισθητική, η περιπετειώδης φαντασία, η ώριμη γραφή και η γρήγορη δράση είναι όλα όσα μου άρεσαν πολύ στα ''Τυχερά Μονοπάτια'' σου...Ανέβασες τον πήχη των προσδοκιών μου για το επόμενο βιβλίο σου.. μην το ξεχνάς!!

Είπαν για το βιβλίο...

 Μαρία Ευθυμίου:

Mπορεί να έχασα τον ύπνο μου αλλά το διάβασα όλο! Δεν έχω λόγια, αλήθεια. Δεν το λέω για να σε κολακεύσω. Αν δεν ήταν καλό πιθανότατα δε θα στο λεγα, αλλά σίγουρα δε θα σε εκθείαζα! Αγαπημένη μου πρόταση:
"Σκεφτόμουν το πόσο κοντά βρίσκονται η ζωή με το θάνατο και συνειδητοποιούσα το αυτονόητο, ότι η αλλαγή στην πορεία της ζωής του καθενός μπορεί να γίνει τόσο εύκολα, όσο η αλλαγή ενός προθέματος στη λέξη ευτυχία"!
Το βλέπω σύντομα quote με φόντο κάποια φωτογραφία σου!! Συγχαρητήρια και πάλι!!

Είπαν για το βιβλίο...

 Μηνάς Αθανασίου:

"Τυχερα μονοπατια"... Με αυθεντικα "κατανοητό" τρόπο ο συγγραφεας/φιλος Βαγγελης καταφερε να μου δημιουργήσει μια ευχαριστη αναμνηση, πειραματιζόμενος με τις αντοχες μου στη δράση ,την αγωνία,το παθος,τις ανατροπες. Ενας ερεθιστικός συνδυασμός εναλλαγών στους ρόλους και ενα απροβλεπτο φιναλε που καθιστά αδύνατη την τμηματική ανάγνωση του έργου. Ειδικά το δεύτερο μέρος είναι ένα άλλο βιβλίο. Εύχομαι η αρχή να είναι τυχερή.. Και η "τύχη να μη φερθεί αναιδώς" στη πορεία του...

Απόσπασμα από το βιβλίο "Τυχερά Μονοπάτια"

Δεν άργησα να χαθώ στον κόσμο των ονείρων. Όνειρα ασπρόμαυρα, αλλοπρόσαλλα, αγχωτικά. Σκιές και μορφές εναλλάσσονταν συνεχώς συνθέτοντας ένα οδυνηρό σκηνικό. Βρέθηκα σε κάτι που θύμιζε πλατεία. Έτρεχα, σταματούσα, κοιτούσα γύρω μου, αλλά τίποτα δεν έδειχνε φιλικό. Ένα άγαλμα χωρίς κεφάλι ξαφνικά βρέθηκε μπροστά μου και με το δεξί του χέρι απλωμένο έδειχνε ένα δρόμο. Έπρεπε να τον ακολουθήσω; Ίσως να ήταν παγίδα. Έστρεφα το κεφάλι μου συνεχώς δεξιά αριστερά, αλλά τα πάντα ήταν σκοτεινά. Καμία εύκολη απόφαση. Κανένα περιθώριο λάθους. Δεν μπορούσα, όμως, να μείνω άλλο εκεί. Ένιωθα κάτι να με πλησιάζει με όχι ιδιαίτερα φιλικές διαθέσεις. Έκανα δυο βήματα εμπρός. Πού ήμουν τώρα; Δεν βρισκόμουν πια έξω. Ήμουν σε ένα δωμάτιο. Το φως έμπαινε δειλά από το παράθυρο στολίζοντας τους τοίχους του με απόκοσμες μορφές. Ξαφνικά, μπροστά μου εμφανίστηκε μια σιλουέτα. Θολή στην αρχή, ξεκάθαρη λίγες στιγμές μετά. Ήταν πλάτη σε μένα. Θα ορκιζόμουν ότι ήταν ο Μιρό. Επιτέλους, ένας άνθρωπος να μοιραστεί μαζί μου την παράνοια σκέφτηκα. Περίμενα υπομονετικά να γυρίσει προς το μέρος μου, για κάποιο λόγο δεν ήθελα να τον ανησυχήσω. Η ώρα περνούσε, αλλά ο Μιρό παρέμενε ασάλευτος, σιωπηλός. Αναρωτιόμουν πώς ήταν δυνατό να κάθεται τόση ώρα ακίνητος με γυρισμένη την πλάτη. Τον πλησίασα αργά και τον σκούντηξα στον ώμο. Το ξύλινο ξόανο πού νόμιζα ότι ήταν ο Μιρό έπεσε κάτω με θόρυβο και μια αστραπή έσκισε τη σιγαλιά της νύχτας. Ήθελα να τρέξω, να απομακρυνθώ, αλλά τα πόδια μου δεν ξεκολλούσαν από το ξύλινο πάτωμα. Ένα ρίγος διαπερνούσε τη ραχοκοκαλιά μου καθώς κρύος ιδρώτας έτρεχε σχηματίζοντας μικρά ρυάκια στο μέτωπό μου. Εντελώς αναπάντεχα τα πόδια μου υπάκουσαν στις κραυγές του μυαλού μου κι άρχισαν να κινούνται. Κατευθύνθηκα προς το παράθυρο. Εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε καλή ιδέα. Το άνοιξα και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη βούτηξα στο κενό. Αυτή η επιλογή ίσως και να με οδήγησε λίγο νωρίτερα στο ανακουφιστικό ξύπνημα. Πετάχτηκα από το κρεβάτι σαν ελατήριο και πριν προλάβω να συνέλθω από το σοκ και να καταλάβω πού βρίσκομαι δοκίμασα και δεύτερο ξάφνιασμα. Θα ήθελα να είχα αντιδράσει πιο ψύχραιμα, αλλά δυστυχώς ούρλιαξα. Ένα ουρλιαχτό που μου πάγωσε το αίμα. Από μένα είχε βγει αυτή η κραυγή; Θύμιζε κάτι σε πληγωμένο αγριογούρουνο, αλλά πάλι δεν ήμουν σίγουρος. Ίσως το αγριογούρουνο να είχε μερικά απομεινάρια αξιοπρέπειας και να ούρλιαζε πιο κόσμια από μένα. Στην κατάσταση που βρισκόμουν, όμως, δεν είχα περιθώρια λογοκρισίας. Έτσι ένιωσα, έτσι ούρλιαξα. 

Ένα προσεγμένο και γεμάτο συγκινήσεις μυθιστόρημα με τίτλο “Τυχερά Μονοπάτια”, από τον Έλληνα συγγραφέα Βαγγέλη Νάστο, κυκλοφορεί σε Ελλάδα και Κύπρο χάρη σε μία άκρως δημιουργική συνεργασία μεταξύ του δημιουργού και όλου του καλλιτεχνικού team των εκδόσεων iWrite.gr!

Το εκδοτικό ατελιέ του iWrite ανέλαβε τον πλήρη συντονισμό της έκδοσης, τη φιλολογική διόρθωση, τον σχεδιασμό της μακέτας εξωφύλλου και οπισθοφύλλου, την καλλιτεχνική σελιδοποίηση και την τυπογραφική παραγωγή του εξαιρετικού αυτού μυθιστορήματος, το οποίο ξεχωρίζει (όπως και τα υπόλοιπα βιβλία που έχουν σχεδιαστεί από τη δημιουργική μας ομάδα) για την ποιότητα του χαρτιού που χρησιμοποιήθηκε και τη γενικότερη αίσθηση “πολυτελείας” που αποπνέει το εξώφυλλο και οι 272 σελίδες του (διαστάσεων 14 x 21 εκατοστών). Επιπλέον, η εκδοτική μας ομάδα έχει αναλάβει την ανάπτυξη ενός πλήρως λειτουργικού book promo site, όπως και ενός book preview (online τρισδιάστατο ξεφύλλισμα του βιβλίου), καθώς και την καλλιτεχνική σχεδίαση promo υλικού για τα book events του βιβλίου.

Κείμενο οπισθοφύλλου

«Η τύχη. Αυτή τα ορίζει όλα. Κινεί τα αόρατα νήματα με τα οποία μας έχει δεμένους κι εμείς ανταποκρινόμαστε πειθήνια. Χωρίς αρνήσεις. Χωρίς αντιστάσεις. Υποταγμένοι στο θέλημά της, απαξιώνουμε κάθε σχέδιο, κάθε αγώνα και όνειρο που κάναμε όταν, εθελοτυφλώντας, πιστέψαμε σε μια ανυπόστατη αυτοτέλεια.

Η τύχη έπαιξε αναιδώς και με τη δική μου ζωή. Και δυστυχώς ξέρω ότι, όσο ζω, το τέλος της ενασχόλησής της με μένα δε θα μπορέσει ποτέ να γραφτεί με σιγουριά.»

Θα συναντηθούν τυχαία. Ο Νίκος είναι επιτυχημένος συγγραφέας κι η Χριστίνα κόρη του πλουσιότερου ανθρώπου της περιοχής. Θα ερωτευτούν παράφορα. Η τύχη, όμως, έχει άλλα σχέδια γι’ αυτούς. Ένα βράδυ είναι ικανό να αλλάξει τα πάντα. Η ζωή της Χριστίνας κινδυνεύει κι όλα δείχνουν χαμένα, εκτός κι αν ο Νίκος φέρει σε πέρας μια αποστολή που του ανατίθεται. Μια αποστολή διαφορετική, σχεδόν απόκοσμη. Η μοίρα του μπλέκει με αυτή του γνωστού εισαγγελέα από τη Θεσσαλονίκη, του Ανδρέα Μιρό. Θα ταξιδέψει πίσω στο χρόνο, θα προσπαθήσει να αλλάξει όσα συνέβησαν… για να μπορέσει να πάρει πίσω την παλιά του ζωή.

Γνωρίστε τον συγγραφέα

Ο Βαγγέλης Νάστος γεννήθηκε στη Φλώρινα, το 1984. Το 2001, αποφοιτά από το Ενιαίο Λύκειο Αμυνταίου και συνεχίζει τις σπουδές του στο Τμήμα Χημείας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Αν κι από μικρός ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και τη μουσική, μετά την ενηλικίωσή του γρήγορα κατάλαβε πως αυτό που τον γέμιζε περισσότερο ήταν η συγγραφή. Η ιδέα μιας όμορφης ιστορίας αναζωπύρωσε τη φλόγα που σιγόκαιγε μέσα του και κατά καιρούς τον οδηγούσε να γράφει μικρά διηγήματα, και μέρες μετά, χαμένος ανάμεσα σε αράδες από λέξεις συνειδητοποιούσε με χαρά ότι αυτό ήταν που πάντα ήθελε να κάνει.

Το μυθιστόρημα «Tυχερά Mονοπάτια» από τις Εκδόσεις iWrite (2012) είναι ο καρπός ενός αξέχαστου ταξιδιού γεμάτου έμπνευση και δημιουργικότητα που ήδη αναπολεί με νοσταλγία.

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ http://monopatia.iwrite.gr/